Aby VoIP w przedsiębiorstwie mógł skutecznie konkurować ze zwykłym starym systemem telefonicznym, jakość głosu powinna być co najmniej równa lub lepsza niż w przypadku telefonów analogowych. Jakość dźwięku była istotnym problemem w pierwszych implementacjach VoIP, kiedy technologia ta była dość nowa na rynku.
Od tego czasu sama technologia została udoskonalona poprzez kilka iteracji. Dostawcy również zdobyli wiedzę i doświadczenie, udoskonalając po drodze swoje usługi czy infrastrukturę.
Niemniej jednak zapewnienie wysokiej jakości połączeń w sposób ciągły może być nie lada wyzwaniem dla organizacji biznesowych. Dzieje się tak dlatego, że na jakość wpływa wiele różnych czynników, a wdrożenie rozwiązania dla jednego problemu może spowodować nasilenie innego.
Aby uzyskać najlepsze i najbardziej płynne rozmowy, konieczna jest optymalizacja sieci. Zwykle osiąga się to poprzez skonfigurowanie odpowiednich ustawień QoS, które wskazują urządzeniom sieciowym, że połączenia VoIP muszą być traktowane priorytetowo w stosunku do innych form ruchu.
Jednak regularne monitorowanie połączeń i sieci jest konieczne, aby zapewnić, że nie ma dużych odchyleń od oczekiwanej jakości. Najbardziej powszechne wskaźniki, które są używane do pomiaru wydajności sieci, a tym samym jakości dźwięku, obejmują opóźnienie i jitter.
Opóźnienie
Jest to opóźnienie czasowe w przenoszeniu pakietów głosowych ze źródła do miejsca przeznaczenia. Generalnie miara ta nie powinna przekraczać 150ms w jednym kierunku, aby zapobiec pogorszeniu jakości połączenia.
Jeśli część połączenia odbywa się przez publiczny Internet (co wprowadza własne opóźnienia), opóźnienie w sieci wewnętrznej organizacji powinno być znacznie mniejsze niż 150ms.
Jitter
Jest to zasadniczo zmienność w opóźnieniu pakietów. Jeśli chodzi o źródłowy punkt końcowy, pakiety zostają wysłane w ciągłym strumieniu.
Ponieważ jednak każdy pakiet może pokonywać inną trasę do miejsca przeznaczenia, przeciążenie sieci lub niewłaściwa konfiguracja mogą powodować znaczne różnice w opóźnieniu pakietów.
Oznacza to, że pakiety nie będą odbierane w tej samej kolejności lub mogą zostać całkowicie odrzucone po drodze. Jitter przekraczający 40ms spowoduje znaczne pogorszenie jakości połączenia. Wysoki jitteru jest zazwyczaj konsekwencją niskiej prędkości lub przeciążenia sieci.
Jitter
Jitter może być mierzony na wiele różnych sposobów, z których kilka jest wyszczególnionych w różnych standardach IETF dla RTP, takich jak RFC 3550 i RFC 3611. Niektóre z tych metod to: średnie opóźnienie między pakietami, średnie bezwzględne opóźnienie między pakietami, histogramy opóźnienia między pakietami oraz parametr Y.1541 IPDV.
Konieczne jest, aby firma rozumiała każdą metodę i to, co dana wartość przekazuje, ponieważ mogą one wykorzystywać różne parametry lub założenia. Niestety wielu producentów sprzętu lub dostawców usług nie ujawnia, jaką metodę stosują do obliczania wartości jittera w swoich sieciach lub urządzeniach.
Jednak wielu dostawców uwzględnia obecnie średnie wartości jittera w swoich umowach SLA, dzięki czemu klienci mogą być pewni minimalnych akceptowalnych standardów jakości.
Jak skompensować jitter?
Jeśli chodzi o jitter, jedną z pierwszych rzeczy, które należy sprawdzić, są ustawienia QoS sieci firmowej. Jeśli QoS nie został skonfigurowany lub został ustawiony nieprawidłowo, pakiety głosowe nie będą otrzymywały priorytetu. Będzie to skutkować nieodebranymi lub odrzuconymi pakietami.
Połączenia audio będą więc narażone na wysoki poziom zakłóceń jitter, co pogorszy jakość rozmów. Jeśli ustawienia QoS są prawidłowe, a ruch sieciowy jest na zwykłym poziomie, nie powinno być żadnych znaczących zakłóceń.
Punkty końcowe VoIP, takie jak telefony stacjonarne i urządzenia ATA, zazwyczaj zawierają bufor jittera, aby zrekompensować ten problem. Posiadanie bufora jittera zapewnia, że urządzenie odbierające jest w stanie przechować określoną liczbę pakietów, a następnie ułożyć je w odpowiedniej kolejności.
W zależności od wielkości bufora jittera, pakiety poza kolejnością mogą być uporządkowane przed dostarczeniem. Wprowadza to jednak pewne opóźnienie oprócz oryginalnego opóźnienia w sieci.
Bufory jittera nie zawsze będą działać, chociaż ich rozmiar można zwiększyć do pewnego momentu. Generalnie są one skuteczne tylko dla opóźnień mniejszych niż 100 ms, a nawet wtedy pogorszenie jakości może być łatwo zauważalne dla użytkowników.
Dostępne są różne narzędzia, które mogą być wykorzystane przez specjalistów do izolowania źródeł jittera i ich usuwania. Dlatego organizacje powinny starać się zidentyfikować źródła w swoich sieciach zamiast polegać na buforach.
